Upiór w Białymstoku/Sandomierz

Wyżebrałam! Jedziemy na Upiora w Operze w Białymstoku. Mój Boże, odkąd się dowiedziałam, a dowiedziałam się mniej więcej pod koniec lipca, nie mogę się doczekać. Jestem nieznośna i denerwuje wszystkich dookoła swoim gadaniem i wyśpiewywaniem. Najbardziej lubię te najtrudniejsze, a kompletnie nie umiem śpiewać, więc wychodzi z tego miauczenie zarzynanego kota... Ale cóż. Mogłeś mieć i świat, i mnie, ale ty chcesz krwi! Nowy łup, nowa krew, taką rolę tu gram! Ten los, który ręce zaplamił mi krwią... odebrał mi szczęście dotyku twych rąk.

Droga minęła w gruncie rzeczy bez problemu, dopóki nie wyjechaliśmy do miasta, gdzie - o zgroza - remontują drogę. Mieliśmy nielada problem, bo Pańca, nawigacja, do wiadomości nie chciała przyjąć, że nie, tędy nie pojedziemy. Myśleliśmy nad rozjechaniem szlabanu, ale policji nam na głowie nie trzeba.

Opera i Filharmonia Podlaska. Ile się jej naszukaliśmy! Białystok niby nie jest szczególnie dużym miastem, ale Opery mają dwie. I oczywiście, najpierw trafiliśmy do tej niewłaściwej :p Serdecznie dziękuję pani, która nas naprowadziła, podała adres... Ale nasza Pańca, bo takie imię nosi złośliwa nawigacja, i tak się pogubiła. Grunt, że pół godziny przed spektaklem byliśmy na miejscu i jeszcze zdążyliśmy na krótki spacerem. Miasteczko bardzo, bardzo sympatyczne, no ładne. Ale i tak wolę Lublin. 

No a sam budynek Opery jest po prostu prześliczny. Macie na zdjęciach, ale ze mnie taki fotograf jak z koziej... No, kiepska jestem i tylko pstrykam, a jeszcze słońca zachodziło, to jeszcze cienie doszły i ogólnie nie najlepiej wyszło. Fajnie, że posadzili roślinki, za kilka lat te kolumny będą pięknie obrośnięte. I w środku są przezroczyste schody, nie wiem z czego, ale u nas w Lublinie też takie miały być, w tym teatrze, który jest wiecznie w budowie odkąd pamiętam. I odkąd mój ojciec pamięta. Słyszałam, jak jedna z pań obawiała się nimi chodzić, bo jak przezroczyste, to na pewno niestabilne i się zawalą. Ale nie o tym miałam pisać.

Miejsca mieliśmy na górze, w łoży, huhu^^ Jak Upiór. Nie wiem, czy loża numer pięć, bo numerków nie było. Niestety, miejsce miało wadę: prawej strony to ja wcale nie widziałam. I jak Upiór siedział w swojej loży, która stanowiła element scenografii, to nieważne, jak bardzo się wychylałam, niczego nie widziałam-,- I kolejny minus: każdy, kto widział film, wie, że rozpoczyna się licytacją. I tu: podobnie. Na dole był ogromny żyrandol, zasłonięty potężną płachtą i zasłonił całą scenę sprzedaży. Nieważne, jak bardzo próbowałam się wychylić, i tak nic nie widziałam. Co prawda wraz z rozpoczęciem przedstawienia wzniósł się do góry i rozbłysnął, ale muszę coś zarzucić. A potem spadał i wybuchał, to dopiero było widowisko.

Maskarada, piękna, piękna, piękna, genialna Maskarada, wykonana na schodach była... och, słów mi brakuje, cholera, ale naprawdę - możliwe, że motyw tańca na schodach był wykorzystywany, ale naprawdę wyszło prześlicznie. I aktorzy, wszyscy, naprawdę wielkie brawa. No i należy jeszcze zacytować szanownego przyjaciela mego, z którym pojechałam, że najtrudniej miała Carlotta. Weź tu zafałszuj tak, żeby wyszło przekonywując, a nie sztucznie i śmiesznie... A i wiecie, jakie w Operze mają dobre desery? To coś, co jedliśmy w przerwie, było tak genialne... Mhmm <3 Generalnie, Upiór jest przecudny. Mogę sobie porównać do tego, który w maju oglądałam u nas, w naszym Teatrze Muzycznym... Zupełnie inna historia, więc i wykonanie inne. Czy któreś było lepsze? Nie, nie sądzę, oba mnie porwały. Ale to na wersji z Białegostoku płakałam, zwłaszcza, gdy Christine śpiewała Szkoda, że ciebie już nie ma. 

 

'Upiór w operze' - musical w Operze i Filharmonii Podlaskiej

Edit 1: Napisałam, że droga bez problemu? Po trzech miesiącach przyszedł mandat z fotoradaru -,- Stówa w plecy. Dzięki, naprawdę. A już się cieszyłam, że zdjęcie było niewyraźne i tablica rejestracyjna rozmazana.
Edit 2: W marcu 2014 Upiór w Operze wraca do Białegostoku na deski Opery i Filharmonii Podlaskiej! Ja chcę jeszcze raz, ja chcę jeszcze raz!  Kto ze mną pojedzie?? Proszę!